<نظریه ی پیچیدگی و پدیده ی رفتارهای جمعی> موضوع سخنرانی دکتر غلامرضا جعفری از دانشکده ی فیزیک دانشگاه شهید بهشتی هستش...
زمان: دوشنبه 7 اردیبهشت ماه ،ساعت 17 تا 19
مکان: آمفی تئاتر دانشکده فیزیک دانشگاه تهران - انتهای خیابان کارگر شمالی، روبروی کوچه نوزدهم
با مطالعه منفرد فرایندهایی که با فرایندهای دیگر برهم کنش دارند، اطلاعات کاملی از آنها نخواهیم یافت. بدین معنی که یک فرایند را باید در حضور دیگر فرایندهای مرتبط مورد مطالعه قرار داد. معمولا وقتی برهم‌کنش بین اعضای یک سیستم بالا می رود، «فرامفاهیم» ظاهر می شوند. در این سیستمها مفاهیم بزرگ مقیاسی شکل می گیرد. به طوری که این مفاهیم بزرگ مقیاس برای تک تک اعضا غریبه است. به عنوان مثال تک‌تک سلول‌ها و گلبول‌های ما درکی از وجود ما و نحوه تفکر ما ندارند. با تشکیل ساختار با مقیاس‌های بزرگ، امکان پاسخی واحد به اتفاقات شکل می گیرد. برای امکان حیات در این مقیاس بزرگ، محدودیت در فضای پارامتری هر عضو بوجود می‌آید.
برای مطالعه این سیستمها رویکردهای مختلفی موجود است. در رویکرد اول، در صورت امکان دسترسی به برهم‌کنش‌های بین اعضا و یا تشخیص توپولوژی و دینامیک حاکم بر سیستم، می‌توان به کمک نظریه شبکه‌های پیچیده و نظریه ماتریس‌های تصادفی به مطالعه این سیستمها پرداخت. در رویکرد دوم با در نظر گرفتن محدودیت‌های فضایی و به کمک ریاضیات کسری، می‌توان پدیده‌ها را درک و مدل‌سازی کرد. سوم آن که اثر تمام تاثیرگذارها در یک پروسه و پیشینه آن را جستجو کنیم. تاثیرگذارهایی که ممکن است هیچگونه شناختی نسبت به آنها نداشته‌باشیم و اندازه این تاثیرگذاری‌ها را ندانیم. بدین معنی که همه تاثیرگذارها با هم اتفاقات را رغم می‌زنند و نمی‌توان نقش تک تک آنها را به تنهایی بررسی کرد. در این صورت فرایندهای تصادفی ابزار مفیدی برای مطالعه این فرایندها خواهند بود.
