جایزه امسال مرکز بین المللی فیزیک نظری عبدالسلام (ICTP) به فیزیک دان ایرانی خانم دکتر یاسمن فرزان تعلق گرفت. کمیته‌ی جوایز این مرکز دکتر فرزان از پژوهشگاه دانشهای بنیادی ایران و دکتر پاتچانیتا چولالانگکرن از بانکوک را مشترکا لایق دریافت این جایزه دانستند. ارزش مادی این جایزه ۳۰۰۰ یورو است که به همراه مدال و لوح یادبودی در مراسم پنجاهمین سال تاسیس این مرکز که در اکتبر ۲۰۱۴ برگزار خواهد شد به برندگان تقدیم میشود.
دکتر یاسمن فرزان نیز درباره سوابق تحصیلی و علمی خود گفت: من در سال 1369 هجری خورشیدی وارد دبیرستان فرزانگان (تیزهوشان) در تبریز شدم و در سال 1372 به عنوان اولین دانشجوی دختر ایرانی در قالب تیم پنج نفره المپیاد بین‌المللی فیزیک در این مسابقات دانش‌آموزی که در چین برگزار شد، شرکت کردم. در این مسابقات ضمن کسب مدال نقره و تقدیر به عنوان بهترین دانش‌آموز دختر شرکت‌کننده انتخاب شدم. تیم ما در آن مسابقات پنجم شد که بهترین رتبه‌ای بود که ایران تا آن زمان به دست آورده بود.
به گزارش ایسنا، وی خاطرنشان کرد: در سال 1373 در دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ثبت‌نام کردم، استاد ناظر من دکتر فرهاد اردلان بود که من را به فیزیک ذرات علاقمند کرد و در سال 1377 تحصیلات کارشناسی خود را تمام کردم.
محقق پژوهشگاه دانشهای بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات)، خاطر نشان کرد: عنوان تز کارشناسی ارشد من «آکسیون‌ها در ابعاد بسیار بزرگ» بود که آن را زیر نظر استاد فرهاد اردلان نوشتم. پس از به اتمام رساندن دوره کارشناسی ارشد به تریست ایتالیا رفتم و در آزمون ورودی برنامه دکتری SISSA دانشکده بین‌المللی برای تحصیلات پیشرفته که یک موسسه تحقیقاتی بین‌المللی است شرکت کردم و همراه هفت دانشجوی دیگر در این آزمون قبول شدم. زمینه تحقیقاتی من فیزیک نوترونی بود و خوشبختانه پروفسور آ . یو. سمیرنف که فیزیکدان برجسته نوترونی است، مرا به عنوان دانشجویش پذیرفت.
دکتر فرزان، خاطرنشان کرد: پس از یک سال در سال 1380 همسرم - دکتر شیخ‌جباری، فیزیکدان جوان پژوهشگاه و برنده جایزه عبدالسلام ICTP و جایزه فیزیک سازمان کنفرانس اسلامی در سال 2007 - یک بورس فوق دکتری در دانشگاه استنفورد گرفت و من وی را در سفر به آمریکا همراهی کردم. پروفسور مایکل پسکین رییس گروه نظری مرکز شتاب دهنده خطی استنفورد (SLAC) که پیش از سفر با وی تماس داشتم، مرا تشویق کرد تا تز خود را به عنوان مهمان در موسسه آن‌ها تکمیل کنم. هنگامی که در آمریکا بودم با استاد ناظر خود مقالات متعددی نوشتیم و در همان حال از فضای علمی بی نظیر مرکز نیز بهره می بردم. اگر چه من در چندین دوره در مورد تئوری میدانی و ابر تقارنی (توازنی) شرکت کردم. اما پرسیدن سوال و آموختن نکات ظریف این موضوعات از پسکین که خود نویسنده بهترین کتاب دانشگاهی در زمینه تئوری میدانی است، فرصتی بود که من همیشه به آن افتخار می‌کنم.
وی افزود: در سال 1383 به ایتالیا بازگشته و از تز خود دفاع کردم و پس از آن اگر چه از چندین موسسه در سراسر جهان از جمله دانشگاه کالیفرنیا( UCLA)، دانشگاه هاوایی و ساکلی فرانسه بورس فوق دکتری داشتم ترجیح دادم به ایران باز گردم و در پژوهشگاه دانشهای بنیادی کار کنم.
منابع:http://www.psi.ir/farsi.asp?url=http://www.psi.ir/html/news/news/news2_f.asp?id=1273
http://www.major-physics.blogfa.com/post-670.aspx
