«سیاهچاله ها»

 

ارائه دهنده : آقای پرهام رزمیار

شنبه 23/1/93

کلاس 220 ساعت 13 الی 14

سیاهچاله منطقه ای در فضا است که نیروی جاذبه اش به قدری قوی است که هیچ چیز نمی تواند از آن فرار کند.

سیاهچاله غیرقابل مشاهده است. زیرا حتی نور را هم به تله می اندازد. اساس توصیف اصولی سیاهچاله بر معادلات نظریه نسبیت عام (general relativity) بنا شده که به وسیله آلبرت اینشتین فیزیکدان متولد آلمان ارائه شد. این نظریه در سال 1916 منتشر شد.

 

مشخصه های سیاهچاله ها

نیروی جاذبه نزدیک سیاهچاله قوی است. زیرا همه مواد سیاهچاله در مرکز یک نقطه متمرکز شده اند. فیزیکدانان این نقطه را یک تکینگی (سینگولاریتی singularity) می نامند. عقیده بر این است که این نقطه خیلی کوچک تر از هسته یک اتم است.

سطح سیاهچاله به عنوان افق حادثه (horizon event) شناخته می شود. سطح سیاهچاله یک سطح معمولی نیست که شما بتوانید آن را ببینید یا لمسش کنید. در افق حادثه، کشش جاذبه ای بی نهایت قوی است. بنابراین یک شیء می تواند در آنجا برای تنها یک لحظه وجود داشته باشد و با سرعت نور در داخل آن شیرجه می زند و فرو می رود.

 

ستاره شناسان شعاع افق حادثه را برای تعیین اندازه سیاهچاله به کار می برند. شعاع یک سیاهچاله به کیلومتر مساوی است با سه برابر تعداد جرم های خورشیدی در سیاهچاله. یک جرم خورشیدی، جرم (مقدار ماده) خورشید است.

 

هیچ کس هنوز به طور مشخص یک سیاهچاله را کشف نکرده. دانشمندان برای اثبات این که یک شیء متراکم و به هم فشرده یک سیاهچاله است، باید اثراتی را که تنها یک سیاهچاله می تواند به جا بگذارد را اندازه گیری کنند. دو تا از چنین تأثیراتی عبارتند از یک-خم شدن شدید یک شعاع نور و دیگری کند شدن بسیار شدید زمان. ستاره شناسان اشیای متراکمی را پیدا کرده اند که تقریباً مسلم است سیاهچاله هستند. ستاره شناسان این اشیاء را سیاهچاله می نامند با وجودی که اندکی در مورد آن شک دارند.

 

شکل گیری سیاهچاله

مرگ یک ستاره غول پیکر

طبق قانون نسبیت، سیاهچاله ممکن است موقعی شکل بگیرد که یک جرم سنگین، سوخت هسته ایش را از دست بدهد و در اثر نیروی جاذبه خودش در خودش فرو بریزد. هنگامی که یک ستاره سوخت می سوزاند، فشاری رو به خارج به وجود می آید که در مقابل کشش رو به داخل جاذبه ایستادگی می کند. موقعی که هیچ سوختی باقی نمی ماند، ستاره نمی تواند بیش از این از وزنش محافظت کند. در نتیجه، هسته ستاره در خودش فرو می ریزد. اگر جرم هسته سه یا بیشتر از سه برابر جرم خورشید باشد، هسته در کسری از ثانیه به داخل یک تکینگی سقوط می کند.

 

منبع : http://020.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=166&Itemid=26

 

البته در مورد سیاهچاله ها اخبار بسیار جدیدی وجود دارد که در سمینار شنبه به اطلاع خواهد رسید.