«رسالت فرد فرد جامعه»
در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید . نه بگذارید که بعضی لحظات تأسف بار که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یأس و ناامیدی بکشاند . در آرامشی حاکم بر آزمایشگاه ها و کتابخانه هایتان زندگی کنید .
نخست از خود بپرسید برای یادگیری و خود آموزی چه کرده ام سپس همچنان که پیش می روید بپرسید من برای کشورم چه کرده ام ؟
و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید که شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید .
اما هر پاداشی که زندگی به تلاش هایمان بدهد یا ندهد ، هنگامی که به پایان تلاش هایمان نزدیک می شویم هر کدام باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم :
« من آن چه در توان داشتم انجام داده ام »
«لویی پاستور»
پ ن : ترم اولی ها از همین ترم از همین اولین کتاب «درست» درس بخونید . . .
پ ن : ترم متوسط ها و رو به بالا ها با پ ن بالا ناامید نشوید لطفا :)
پ ن : توی هر جامعه ای از خانواده بگیرید تا دانشگاه تا محل کار تا شهر و کشور ، مشکلات و چیزای تاسف بار وجود داره اما حداقل طوری زندگی کنیم که آخرش پشیمون نشیم .
پ ن : یکی حق اعتراض به شرایط موجود داره که از همه ی امکانات استفاده کرده باشه و به نتیجه نرسیده باشه .